Freek zat bij zoon in de klas. Al vanaf de kleutergroep was hij anders. Vriendin die als broodschoolmoeder met Freek aan de praat raakte, vertelde schaterend hoe het gesprek was verlopen: ze droeg een t-shirt met daarop allerlei jaartallen. Freek vertelde feilloos wat er in deze jaren allemaal was gebeurd: 754 Bonifatius bij Dokkum vermoord, 1600, slag bij Nieuwpoort, 1945 Tweede Wereldoorlog….Vier jaar oud en een wandelende encyclopedie, wikipedia is er niks bij.

Hij wist ook alles van het weer, onze Freek. Hij maakte zijn juf stapeldol door haar iedere morgen te vertellen hoe klein de kans op droog buitenspelen deze dag zou zijn. “Kijk maar juf”, zei hij dan, “er staat in de krant dat de kans op regen 80% is!” Uiteindelijk gaf ze hem het enige antwoord dat hem bevredigde: “dan is er ook nog 20% kans dat het níet regent, Freek!” En zo was het natuurlijk ook. Het regende heus niet elke keer dat de kans erop bestond.

Andere kinderen begrepen niet veel van Freek, maar vonden het na verloop van tijd gewoon dat hij er was. Toen groep 1 overging in groep 2 en hoger, werd het soms wel wat lastiger. De belangstelling van de andere jongens lag ineens niet meer bij de Teletubbies en van breien moesten ze echt niks hebben. Freek wel. Het gaf hem rust zich af en toe terug te trekken met een paar breinaalden en een bol wol. De gewoonte in de groep om op verjaardagen alle jongens uit de groep te vragen leverde soms even kort discussie op (Freek kon pas veel later zwemmen dan de rest, zwemfeestjes konden dus niet), maar meestal ging het vanzelf. Freek praatte wel met de vaders en de moeders terwijl de anderen een spannende film keken. Freek dreef diezelfde vaders en moeders tot wanhoop tijdens autotochtjes ergens naartoe: iedere kilometer te hard werd gezien en benoemd. Bij sommige vaders mocht hij nooit meer voorin zitten om die reden…

Maar Freek wás er gewoon. Hij was anders, maar hoorde er gewoon bij. Toen de diagnose Autisme er eenmaal was werd aan de klas uitgelegd waarom Freek was, zoals hij was. Het werd voor kennisgeving aangenomen. Freek was Freek. Anders, raar soms in de ogen van anderen, maar één van hen.

Freek zat bij zoon in de klas. Heel gewoon. Anders? Uniek! Net als wij allemaal.