Onze zoon zou ik willen vergelijken met een autoradio, zegt de vader van Tjeerd. Tijdens lange autoritten  speelt de radio meestal eerst keurig netjes de zender die je hebt ingesteld. Maar op een bepaald moment is het ineens over. De zender stoort. Het is duidelijk dat je te ver wegraakt van de zendmast en de frequentie waarop uitgezonden wordt niet meer overeenkomt met jouw instellingen. Vaak begin ik als een kip zonder kop aan de knoppen te draaien om op een andere frequentie de zender weer te kunnen ontvangen. Soms lukt dat, soms niet.

Tjeerd heeft de diagnose PDD-NOS. Een 'vergaarbak' van allerlei autisme verwant gedrag. Not otherwise specified: kortom, niet precies te omschrijven. Maar Tjeerds vader beschrijft hier het gedrag van zijn zoon precies: de ontvangst is niet goed afgestemd op de zender en daardoor ontstaat er ruis in de communicatie. Ruis en paniek omdat de ruis moet worden opgelost. Korte lijnen houden tussen zender en ontvanger helpt vaak goed: dicht bij de zendmast blijven dus! En ontstaat er toch ruis, blijf dan rustig de knoppen bedienen. Er is meestal ook een andere frequentie te vinden die goed werkt.

Tjeerd is een autoradio. En we doen met zijn allen ons best om hem zo goed mogelijk ingesteld te houden. Dan kunnen we hem goed verstaan. En hij ons!